Van kindsbeen af was Robert geïnteresseerd in kunst en design. Hij hield van het magisch realisme en het surrealisme. Het werk van Salvador Dali fascineerde hem, Carel Willink was zijn favoriete schilder.
Robert was eerst werkzaam in de medische sector. Op zijn 30e is hij met deze werkzaamheden gestopt, en startte hij de opleiding productdesign aan de Design Academy Eindhoven (Nederland). Hij verwierf inzicht in ontwerpprocessen, vormgeving en productieprocessen. Robert ervaarde zijn opleiding als een openbaring, hiervoor leek hij in de wieg gelegd. De opleiding heeft er ook voor gezorgd dat Robert tegelijk meer contact én meer inzicht kreeg in de kunstwereld, de verschillende kunststijlen en technieken. Hij raakte in de ban van de Memphis stijl.
Na zijn opleiding ontwierp Robert diverse huishoudelijke producten. Hij werkte voor verschillende bedrijven als product designer. Daarnaast bracht hij een eigen product op de markt: het Shantala babybadje, geënt op een geheel nieuwe andere methode voor het baden van baby’s, bij het ontwerp ging veel aandacht naar zowel esthetische als ergonomische en milieuaspecten.
De combinatie van zijn aangeboren neiging om dingen anders te benaderen, het perspectief te verleggen, en zijn esthetisch gevoel anderzijds, hebben Robert van den Herik dichter bij design en kunst in het algemeen gebracht.
In een later stadium nam Robert afscheid van de massaproductie. Hij zocht het meer op het gebied “Art versus Design” en ontwierp verlichtingsarmaturen, meubelen en tuindecoratie. Hierbij produceerde hij alles zelf, handmatig, vrijwel alle unica, waarbij het esthetische het vaak won van het functionele.
Om medische redenen was het voor Robert niet langer mogelijk om deze werkzaamheden verder te zetten. Hij wierp zich, eindelijk, op het schilderen. Zijn ultieme droom kon in vervulling gaan, en dat was hele dagen schilderen in de stijl waar hij het meest van houdt: het magische realisme en surrealisme. Eerst in acryl op doek, daarna met olieverf op houten paneel.
In zijn schilderijen kom je zo goed als altijd wel een object tegen dat Robert zelf had ontworpen zoals bijvoorbeeld de staande lamp, het bolkastje of de hoedenstoel.
Karakteristiek aan Roberts schilderijen is dat hij ook veel aandacht besteedt aan de achterzijde van het schilderij. Je vindt er niet alleen de titel van het schilderij, zijn handtekening en de datum van creatie, maar Robert schildert ook telkens zijn staande lamp.
Typerend aan Roberts schilderijen zijn een surreële maar toch harmonisch-desolate setting waarbij je vanaf een zandvlakte, een zicht hebt op de aarde of een imaginaire set van planeten. Ook aan de kleuren herken je zijn stijl, de zachte zandkleur komt veelvuldig voor.
Robert put inspiratie uit zijn reizen naar Marokko, Tunesië, Algerije, Canary Islands, Sicilië, Nepal, Sardinië, Italië… Zuilengangen zowel als kasba’s vinden hun weg naar zijn schilderijen.
Maar al bij al komen de ideeën vanzelf bij hem aanwaaien, ideeën zijn er altijd en overal en komen in een mooie synthese op het doek terecht.